Zarządzanie kryzysowe - crisis management

zapobieganie zakłóceniom ciągłości rozwoju firmy wynikającym z braku strategicznej koncepcji (kryzys strategiczny), przezwyciężanie barier hamujących realizację koncepcji rozwoju w przyszłości i zmniejszających potencjalny sukces konieczny dla zapewnienia jej egzystencji. Do takich barier należą np. trudności na rynku przy niedostatecznej jego penetracji, niewystarczający poziom technologii, wadliwa struktura produkcji czy dystrybucji.
W sytuacji kryzysu strategicznego przedsiębiorstwo, dysponując własnymi lub możliwymi do pozyskania zasobami (finansowymi, rzeczowymi, osobowymi), może dokonać następujących posunięć:
 wycofania z pola działania przedsiębiorstwa zagrożonych lub niepewnych segmentów produkcji i rynku, a czasami też zatrudnienia i zdolności produkcyjnych (strategia wycofania);
 pozostania przy niektórych, nadal atrakcyjnych sferach działalności, usprawniając rynek i obniżając koszty własne, a także intensyfikując wysiłki w zakresie poszukiwania nowych rynków (strategia kontynuacji, względnie strategia intensyfikacji);
 zaangażowania się w nowe rokujące dobre perspektywy dziedziny produkcji (nowe produkty i nowe rynki) przez odpowiednie posunięcia dywersyfikacyjne, kooperacyjne i aktywizacyjne dzięki sojuszom strategicznym, joint venture itp. (strategia przebudowy, czyli strategia ofensywna).
Styl zarządzania w kryzysie strategicznym powinien opierać się na daleko idącej kooperacji i elastyczności. Nie można jednak sformułować gotowej recepty na taki styl, gdyż zależy on zasadniczo od zaistniałej sytuacji. Czasami, ze względu na brak innych możliwości, pozostaje jedynie strategia konsolidacji i poprawa istniejącej działalności.
[J. Penc]