Rozbieżność potrzeb - discrepancy of needs

relacje niezgodności, sprzeczności (dysonansu) występujące między potrzebami odczuwanymi przez pracownika i utrwalanymi bądź tłumionymi w środowisku pracy. Rozbieżność ta polega na sprzeczności potrzeb względem siebie. Niektóre potrzeby nie mogą być równocześnie zaspokajane, bądź wykluczają się wzajemnie, co prowadzi do ich konfliktu a w następstwie konfliktu spełnianych ról w organizacji. Typowo sprzecznymi są na przykład następujące pary potrzeb, które pozostają względem siebie w relacji dysonansu:  potrzeba stabilizacji wypiera potrzebę zmian i rozwoju. Dążenie do zachowania tego, co się już osiągnęło jest silniejsze niż dążenie do zmiany, nawet jeśli jest to zmiana na lepsze;  potrzeba asekuracji lub unikania odpowiedzialności wypiera potrzebę ponoszenia odpowiedzialności i podejmowania ryzyka;  potrzeba ,,świętego spokoju” wypiera potrzebę ulepszeń i innowacji;  potrzeba subiektywnej oceny wypiera potrzebę oceny rzetelnej, obiektywnej;  potrzeba samodzielności wypiera potrzebę przynależności do grupy i podporządkowania się kierownictwu. Istnienie tej rozbieżności utrudnia kształtowanie postaw i zachowań pracowników korzystnych dla danej sytuacji pracy czy interesów organizacji, a także często staje się poważną przeszkodą w podejmowaniu decyzji. Skuteczne kierowanie powinno prowadzić do redukcji tej rozbieżności. [J. Penc]