Ewolucyjna teoria kierowania - evolutionary theory of management
teoria, według której styl kierowania powinien zmieniać się w zależności od poziomu dojrzałości podwładnych – rozumianej jako pragnienie osiągnięć, chęć brania na siebie odpowiedzialności oraz doświadczenie i umiejętności realizowania zadań. Według twórców tej teorii P. Herseya i K. Blancharda styl kierowania powinien zależeć od fazy dojrzałości podwładnych. W pierwszej fazie trzeba podwładnych uczyć sposobów realizacji zadań oraz zapoznawać ich z obowiązującymi przepisami i procedurami. W tej fazie kierownik powinien zwracać szczególną uwagę na wykonywanie zadań. W fazie drugiej kierownik powinien już uwzględniać osobowość pracowników, darzyć ich większym zaufaniem i zachęcać do dalszych wysiłków, ale musi nadal silnie orientować się na zadania, gdyż podwładni nie chcą jeszcze podejmować pełnej odpowiedzialności. W fazie trzeciej podwładni są dobrze przygotowani pod względem kwalifikacji, mają duże umiejętności i mogą przejmować na siebie odpowiedzialność. Kierownik może zrezygnować ze stylu dyrektywnego i zachęcać podwładnych do większej odpowiedzialności i samodzielności. W fazie czwartej kierownik może ograniczyć zakres interwencji w pracę podwładnych, gdyż są oni kompetentni i emocjonalnie przygotowani do samodzielnej pracy. Powinien więc planować i uzgadniać wspólne działania oraz wspomagać ich wykonanie.
W świetle tej teorii kierownik w miarę dojrzewania podwładnych powinien zmieniać styl kierowania nimi. Jeśli nie potrafi dostrzec i uwzględnić tego faktu, staje się mniej efektywny.
[J. Penc]
Zobacz również:
dojrzałość zawodowa
,
oczekiwania pracowników
,
styl kierowania
,
przywództwo
|