Unifikacja zachowań - behaviour unification

sprowadzenie zachowań do jednej normy, do jednolitości, najczęściej pod wpływem przyjętego autorytetu, poglądu czy stanowiska. Identyfikacja z autorytetem (poglądem, opinią itp.) i naśladowanie go utrwala umiejętność selektywnego interpretowania zdarzeń, aby potwierdziły one z góry ustalone sposoby zachowania. Unifikacja zachowań w firmie jest w dużym stopniu spowodowana technologią wytwarzania, jej strukturą organizacyjną i obowiązującą kulturą.
Miarą unifikacji jest stopień ujednolicenia (standaryzacji) zachowań, czyli ograniczenie dowolności postępowania. Wyróżnia się dwa aspekty tego ujednolicenia:
 standaryzację procedury, dotyczącą zdarzeń i działań występujących w organizacji regularnie, np. przygotowanie decyzji, przekazywanie informacji, awansowanie itp.;
 standaryzację ról, określającą jak dalece organizacja ujednolica definicje ról, wymagania kwalifikacyjne do ich pełnienia, sposoby podnoszenia ich efektywności, sposoby wynagradzania itp.
Nadmierna unifikacja zachowań może się przekształcić w biurokrację i schematyzm działania, w którym nie ma miejsca na własną inwencję i inicjatywę. Może prowadzić do wykształcenia się postaw konserwatywnych i wyuczonej nieudolności, tj. asekuranctwa i trzymania się przepisów i obowiązujących (także zwyczajowo) procedur oraz utrwalenia się oporu wobec zmian. Może też powodować wykształcenie się zachowań korzystnych dla organizacji i otoczenia (np. szczególna troska wszystkich pracowników o wysoką jakość produkcji, kulturalną obsługę klienta, ochronę środowiska itp.) dzięki narzuceniu jednostce systemu celów i wartości, które zostaną przez nią internalizowane i przestrzegane w praktycznym działaniu.
Znaczenie unifikacji zachowań może więc być zarówno pozytywne jak i negatywne. Zależy to od typu kultury organizacyjnej panującej w instytucji, tj. od tego, jakie wartości i normy się unifikuje.
[J. Penc]